آشنایی با استاندارد های شبکه بیسیم
شبکه محلی بیسیم به نوعی شبکه بیسیم گفته می‌شود که در آن برای انتقال اطلاعات از یک نقطه به نقطه دیگر از آن استفاده شود. برتری مهم شبکه محلی بیسیم این است که نیاز به سیم‌کشی ندارد و در نتیجه کاربران می‌توانند در محدوده شبکه جابجا شوند. در سال ۱۹۹۷، مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک نخستین استاندارد شبکهٔ محلی بیسیم (WLAN) با نام 802.11 را تدوین کردند.
استاندارد ۸۰۲٫۱۱ فقط پهنای باند ۲ مگابیت بر ثانیه را پشتیبانی می‌کرد که برای بسیاری از موارد سرعت پایینی محسوب می‌شد به همین دلیل، دستگاه‌هایی که با استاندارد ۸۰۲٫۱۱ معمولی کار می‌کنند دیگر ساخته نمی‌شوند. از معروف ترین استانداردهای شبکه بی سیم می توان به 802.11a و 802.11b و 802.11g و 802.11n و 802.11ac اشاره کرد. گرچه امروزه بیشتر استانداردهای 802.11g و 802.11n رایج هستند . در موارد بسیار کمیاب نیز ممکن است هنوز از استاندارد 802.11b استفاده شود ولی 802.11a در هیچ کجا کاربرد ندارد.
استاندارد 802.11a :
همزمان با توسعۀ 802.11b، مؤسسۀ IEEE استاندارد 802.11 را به شیوۀ دیگری نیز ارتقاء داد و نام آن را 802.11a قرار داد. استاندارد 802.11a از فرکانس 5 گیگا هرتز استفاده می کند و تا 54 مگابیت بر ثانیه نرخ انتقال داده سرعت دارد. توجه داشته باشید که این نرخ انتقال داده در بهترین حالت ممکن به دست می آید. و حداکثر تا مسافت 100 فیت بورد دارد و به راحتی سیگنال آن مسدود می شود. همچنین مسافت اگر کمی افزایش یابد مثلا فاصله به 20 یا 30 فیت برسد سرعت انتقال به طرز باورنکردنی کاهش می یابد پس استفاده از آن با مشکلات زیادی روبرو است.
